Dzień dobry. Cieszę się bardzo, że nie tylko ja mam taki problem, i że nie tylko mnie czepia się bałagan...teraz jakoś mi lżej..:-)
Dziekuję za miłe komentarze, one zastępują mi na codzień rady czy chociażby zwykłe przytaknięcie przyjaciółki.. Tak sobie wczoraj pomyślałam, że ten blogowy świat to właśnie taki nasz zwykły telefon do przyjaciela, dzięki czemu możemy wygadać się, pożalić, pocieszyć. Podziwiam Was za chęć do pisania, do kontaktu, do podzielenia się z innymi swoimi szczęściami albo smutkami.. Często piszecie codziennie, nawet o tym że wypiłyście dziś pyszną kawę w promieniach wschodzącego słońca. Potraficie i chcecie cieszyć się nawet małymi,, zwykłymi rzeczami.
Nie tylko można od Was czerpać inspiracje na przeróżne cudeńka, na przeróbki, na kulinarne pychotki. Dzielicie się bezinteresownie tym co macie, opowiadacie o życiu rodzinnym. Ach, można by pisać i pisać i pisać..
Grunt, że się nam to podoba, że umiemy się przy tym trochę rozluźnić..

Wczoraj też wybrałam się po pracy na spacer po parku, ostatnio bardzo polubiłam tam chodzić. Kiedyś miałam do niego awersję, bo moja madzia wpadła doń w listopadzie, miała wtedy roczek i nie umiem tego wytłumaczyć po dziś dzien jak ona to zrobiła..

Zbierałyśmy liście klonu, aby z nich wykonać bukiety różane.. Niestety kolory opadłych liści raczej monotonne, -żółtobrązowe.. A idealne byłyby zielonoczerwone..

                              Ale bukiety wyszły bardzo ładnie, jeden w domku, drugi dla pań w przedszkolu:-)

No cóż, Madzia lubi sobie czasem popłakać..nawet na spacerach..

W parku spotkaliśmy mojego Tatę, tak przez przypadek też Go coś tam przyciągnęło mimo zimna..

To Tomuś z mamusią:-)

Ot, takie ostatnie łapanie promieni słonecznych, dziś już zachmurzone niebo i podobno ma popadać..

Jesień..

Do miłego moi Drodzy:)

P.S. pozdrawiam Bieszczady i Wolfa..tam napewno o tej porze macie ferie barw:-)