Kolejna już rocznica, hmm..14-sta rocznica ślubu. Wspominam często ten dzień, najważniejszy dzień mojego-naszego życia. Ale czy najszczęśliwszy? Niestety nie.. E, nieważne. Człowiek młody i głupi, nie myśli o problemach. Po prostu je chwyta garściami i rozwiązuje, lepiej lub gorzej. Patrzyłam ufnie w przyszłość, bo miałam mojego W.
Uśmiecham się na wspomnienie tamtych wariackich dni, tygodni, a nawet miesięcy. Trudno było pogodzić rozstanie z rodzicami i rodzeństwem, obcy dom, obcy właściwie ludzie..
Dziś tworzymy bardzo szczęśliwą rodzinę. Trójka dzieci w zupełnie różnym wieku, z zupełnie różnymi problemami: gimnazjum, przedszkole i ten najmłodszy – muusiu, opa..:-)
Szwagier mój, kiedy jest u nas, mówi, że w tym gwarze by zwariował (ma jedną dorastającą córę) , ale prawie co dzień nas odwiedza, wita się z dzieciakami, bawi się z nimi.
Wiwat rodzinka i data rozpoczynająca to wspaniałe dzieło!!